Ассаламу алейкум. Менин курбым катты ауырып актобе каласына бир атага барып каралмакшы болган еди ол киси курбымды коре салысымен даригерге бар маган кеш келдин деп айтыпты.ол кандай киси деп сураганымда ол елши деди.мен курбымнын минез кулкынын озгергенин байкадым алги кисилер калай емдейди дегенге коп адамдар келеди бир уйде жиналады сойтип барине окид.курбым сол кисинин суретин касына алып жур.даригерден сон тагы барам дейди. Мен тергеп сураганымда оган тил тиггизбеумди! отини ойткени бир киси тил тигизды оган жаман болды диды. АЛЛАГА сен сосын маган деп айтады Мен ушин бул уайымдататын нарсе .елши деген не жане сол каладагы елши жайлы естулериниз барма курбыма калай асер етсем болады Алла разы болсын
Уа ғалейкумуссалам! Шолпан, қазіргі уақытта өзін елшімін (пайғамбармын) деп ел ішін дүрліктіріп жүрген жалған елшілер төбе көрсетуде. Діни тақырыптан хабары аз қарапайым халық олардың жетегіне еріп, алдауына сеніп жатқанына да куәміз. Ал мұндай алаяқтардың басты мақсаты ел ішіне іріткі салып, аңқау халықты алдап, пайдаға кенелу екенін көп адам түсіне бермейді. Осы мақсатта, ұлтымыздың бірлігі мен халқымыздың амандығы, ұрпағымыздың болашағы үшін жалған елшілер мен нағыз елші, яғни, пайғамбар жайында ақпарат бере кетуді жөн көрдік.
Ислам тарихына көз жіберсек, мұндай сорақылық біздің заманымыздан бұрын Пайғамбарымыз Мұхаммед (с.ғ.с) уақытында да болғанын тарихтан білеміз. Жалпы пайғамбарлық адам баласына Алла Тағала тарапынан берілетін үлкен міндет. Пайғамбарлық оқумен, көп білумен жететін дәреже емес, бұл Алла Тағаланың өз әмірлерін жер бетіндегі құлдарына жеткізу үшін адамдардың арасынан таңдап алған сүйікті құлдары. Біз Алла Тағала тарапынан келген барлық пайғамбарларға иман келтіреміз және ең соңғы пайғамбар Мұхаммед (с.ғ.с) екенін білеміз, одан кейін пайғамбар келмейтіндігі ақиқат. Өздерін пайғамбармыз деп жүрген адамдардың бұл әрекеті жалған. Алла Елшісі Мұхаммед (с.ғ.с) көз тірісінде Мусәйләматул Кәззаб, Сәжах Харис ибн Сууәйд (әйел), Әсуад ибн Зәйд және Туләйха ибн Хууәйлид әл-Әсәди деген төрт жалған пайғамбар шығып, Құран мәтіндеріне ұқсас жазбаларды оқып, қарамағына бірнеше ел жинаған еді. Бірақ олардың бәрі де қатаң жазаланған! Ал бүгінгі жайбарақат заманда өзін «пайғамбар» санағандардың діттегені не болды екен? Атақ па, абырой ма, мүмкін көкейлерін тескен ақша шығар. Әлде ақырзаман жақындап қалды ма екен?
Мұхаммед (с.ғ.с) Алла Тағаладан келген соңғы пайғамбар екендігін Құран Кәрімде былай баяндалады:«Мұхаммед сендерден ешбір еркектің әкесі емес, бірақ Алланың Елшісі және пайғамбарлардың соңы. Алла әр нәрсені толық білуші»(«Ахзаб» сүресі, 40-аят). Осы аяттан байқағанымыздай, Пайғамбарымыз Мұхаммед (с.ғ.с) Алла Тағаланың елшісі және соңғы пайғамбары екендігін білеміз.
Және Мусайляма Кәззаб өзінің жалған пайғамбар екендігін жариялап Пайғамбарымыз Мұхаммедке (с.ғ.с) елшілерін жіберген оқиға Сәләма ибн Нуғайым ибн Мәсғұд Әшжәғи, Нуғайым әкесінен (р.а) риуаят еткен хадисте: «Мен Пайғамбарымыздан (с.ғ.с): «Аллаға ант етемін, егер де «Елшілерді өлтіруге болмайды» деген қағида болмаса, бастарыңды шауып тастайтын едім», – дегенін естідім, сосын Пайғамбарымыз осы келген елшілерден (Мусәйләма Кәззаб жіберген): Алланың Елшісі Мұхаммедтен (с.ғ.с) өтірікші болған Мусәйләмаға: «Тура жолмен жүргендерге Алланың сәлемі болсын, расында бүкіл жер Алланікі, оны өзінің қалаған құлдарына ғана мирас қылады. Ақырет (ақыреттің нығметтері) тек тақуалар үшін», – деп жауап хат жазды да, сөзін былай деп жалғастырды: «Отыз өтірікші шықпағанша қиямет қайым болмайды және олардың барлығы өз-өздерін Пайғамбар деп ойлайды», - деді(Ибн Аби Ғасим, Ахад уа масани).
Пайғамбарымыз Мұхаммед (с.ғ.с) өзінің тағы бір хадисінде былай деп баяндайды:Ибн Аббастан (р.а) жеткен риуаятта:Мусайляма Кәззаб Мәдина қаласына өз қауымынан болған бір топ жақтастарымен Мұхаммедтің (с.ғ.с) алдына келіп: «Егер басшылықты өзіңнен кейін маған қалдыратын болсаң, сенің артыңнан ерушілерден боламын», - деп сөз бастады. Сол сәтте Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) қасында Сәбит ибн Қайс ибн Шәмс және Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) мүбарак қолында құрма ағашының бір тал бұтағы бар еді. Пайғамбарымыз (с.ғ.с) Мусәйләма Кәззабқа: «Сен менен осы бұтақты сұрасаң да оны саған ешқашан бермеймін! Алла Тағала сен жайында берген әмірге ешқашан қарсы келе алмайсың. Егер де сен итағат етпесең, Алла Тағала міндетті түрде сені жоқ қылады және мен сені маған көрсетілген сияқты көріп тұрмын», - деді. Мен Ибн Аббастан Пайғамбарымыздың: «Мен сені маған көрсетілген сияқты көріп тұрмын» деген сөзді не мақсатта айтқан? – деп сұрадым. Әбу Хурайра (р.а) маған былай деп жауап берді: «Пайғамбарымыз (с.ғ.с)былай айтқан еді: «Бір күні түсімде, қолымда екі алтын білезік көрдім және түсімде көрген екі нәрсе жайында қам жедім. Алла Тағала: «Оларға үрле!» - деп уахи етті, мен үрлегенде олар ұшып кетті. Мен оларды, менен кейін шығатын екі өтірікші деп түсіндім», - дейді. Убайдулла: «Осы екеуінен біреуі Санға жерінің иесі аль-Анаси, екіншісі Ямама жерінің иесі Мусәйләма», - деген(Бұхари, Мүсілім).
Алла Тағала Пайғамбарымызға ерекше сипаттар берген. Бұл сипаттар тек қана оның бойында болатын қасиеттер:
- Сыддық: Пайғамбарлар шыншыл. Олар ешқашан жалған сөйлемейді.
- Аманат: Олар сенімді. Аманатқа қиянат жасамайды. Кез-келген мәселеде оларға сенуге болады.
- Тәблиғ: Хақ Тағаланың әмірлері мен тыйымдарын еш нұқсансыз және ешкіммен қорықпай жариялайды.
- Фәтәнәт: Асқан ақыл иелері.
- Исмәд: Күнәсіз, күнә істеуден Алланың құдіретімен сақталған.
Имам Табари: «Пайғамбарлардың соңы»(«Ахзәб» сүресі, 40-аят) – деген аяттың мағынасын: «Мұхаммед (с.ғ.с) пайғамбардың келуімен пайғамбарлықтың есігі жабылды, бұдан былай қияметке дейін пайғамбар келмейді», - деп түсіндірген. Бірде Алла Елшісі (с.ғ.с) былай деген: «Менен бұрын келген пайғамбарлардың мысалы әдемілеп, сәндеп үй соққан кісі секілді, бірақ үйдің бұрышынан бір кірпіштің орнын бос қалдырған екен. Көпшілік бұл үйді айналып, әдемілігін көріп, таңырқайды, бірақ: «Мына кірпіштің орны неге бос тұр» деп таңданады. Міне, мына мен сол кірпішпін, мен соңғы елшімін», - деген. Басқа сөзінде: «Мен соңғымын, менен кейін пайғамбар келмейді»,(Бұхари)- деген.
Бұл дәлелдермен қатар мынадай тұжырымдар да Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) соңғы елші екендігін көрсетеді:
1. Алдыңғы пайғамбарлардың барлығы дінді тарату міндеттерін толық орындау үшін шектеулі бір қауымға, белгілі бір уақытқа ғана келген. Ал Мұхаммед (с.ғ.с) Пайғамбарымыздың дінді тарату міндеті барлық адамдарға және белгілі бір мекенмен, қауыммен шектелмей, ақиретке дейін жалғасатын барша адамзатқа елші болып келген. Міне, сондықтан Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) діні ақиретке дейін жалғасатындықтан, басқа пайғамбардың келуіне қажеттілік жоқ.
2. Алдыңғы пайғамбарларға түскен киелі кітаптар (Тәурат, Інжіл) бұрмаланып, өзгертіліп, дұрысы мен бұрысын ажырату қиын жағдайға жетті.
Ал, Пайғамбарымызға (с.ғ.с) түскен Құран Кәрім Алланың қалауымен бір әрпі де өзгертілмей, көктен түскен күйінде сақталды. Құран мұсылмандардың көкірегінде жатталуы арқылы сақталды, тіпті араб тілін білмейтіндер де Құранды жатқа білді әрі түрлі жазу құралдары арқылы да сақталды. Сондай-ақ, Аллаһ Тағала: «Шындығында, Құранды біз түсірдік әрі оны міндетті түрде біз сақтаймыз»,(«Хижр» сүресі, 9-аят)– деп уәде берген, сондықтан басқа пайғамбардың жаңа дінмен келуі қажет емес.
3. Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) әкелген шариғаты қияметке дейін жарамды, ешбір кемшіліксіз, әр заманға сай қоғамның бүкіл қажеттіліктерін өтей алатын қабілетке ие. Ал алдыңғы пайғамбарлардың шариғаттары тек өздері өмір сүрген заманға ғана тәуелді.
4. Бұрынғы пайғамбарлардың үмметі күн өте келе азайып, тіпті өз пайғамбарларының өсиеттері мен көрсетіп кеткен үлгілерін ұмыта бастаған, ал Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) үмметінің күн өткен сайын саны артуда және айтып кеткен хадистері мен істеген ізгі іс-әрекеттерін үлгі тұтып, еш ұмытпастан ұрпақтан ұрпаққа беріп келеді.
Осындай ерекшелікке ие Расулулла (с.ғ.с) адамзат баласының соңғы елшісі болып табылады. Олай болса, Мұхаммед (с.ғ.с) Пайғамбарымыздан кейін Алладан Елші келмейді де. Өйткені бұл – Алла Тағаланың уәдесі.
Алла Елшісі екінші хатын Дихиәтул-Кәлби арқылы Ираклийге жіберді. Ираклий – Рим императоры. Оған жолданған хатта мыналар жазылған-ды:
«Алланың Елшісі – Мұхаммедтен Рим патшасы Ираклиге! Алланың сәлемі тура жолға түскендерге болсын! Мен сені Исламға шақырамын. Мұсылман бол да, саламат тап. Сонда Алла саған сауабыңды екі есе береді. Егер теріс қарасаң, онда барлық ақиқатты жоққа шығарғандардың обалы сенің мойныңда.
Ей, Кітап иелері, келіңдер, арамыздағы ортақ сөзде бірігейік. Алладан басқасына құлдық етпейік, Оған ешқандай да ортақ қоспайық және Алланы қойып, бір-бірімізді құдай орнына қоймайық. Егер олар сонда да жүздерін бұрса, онда: «Біздің мұсылман болғанымызға куә бол!» – деңдер».
Бұл сөздер Ираклийге айрықша әсер етеді. Сол күні жақын жерде Әбу Суфиян жүрген болатын. Император мен Әбу Суфиян арасындағы әңгіме былайша өрбиді. Ираклий:
– Бұл адамның нәсілі қандай?
– Текті, ақсүйек нәсілге ие.
– Бұрынғы ата-бабаларынан осындай пікірде болғандар бар ма еді?
– Жоқ, болған емес.
– Ата-бабалары арасында патша болғандар бар ма?
– Жоқ, болған емес.
– Оған ілескендер әлсіздер ме, әлде бай-бақуаттылар ма?
– Көбісі әлсіз жандар.
– Жамағаты азаюда ма, әлде көбеюде ме?
– Күн өткен сайын көбеюде.
– Жалған сөйлеген жері болды ма?
– Жоқ, оның ешқашан жалған сөйлегенін көрмедік.
– Опасыздық жасаған жері болды ма?
– Бұдан кейінгісін қайдам. Бүгінге дейін жасаған жоқ.
Міне, Әбу Суфиян ол кезде әлі мұсылмандықты қабылдамаған әрі Алла Елшісінің адуынды дұшпаны болатын. Осы әңгімелесудің соңғы сөзінде ғана көңілге аздап күмән ұялатар сөз айтты.
Ираклий Әбу Суфиянның берген жауабын қайталап, осы айтылғандардың бәрі Алла Елшісінің пайғамбарлығына дәлел екенін айтады. Содан өзінің епископын шақырып алып, одан да осы жайды сұрайды. Сонда екеуінің пікірі бір жерден шығады. Император иманын жариялап: «Көп ұзамай, мына менің аяғым басқан жерлердің барлығы түгелдей соныкі болады», – дейді. Көп кешікпей айтқаны айдай келді.
Бірақ поптардың келіспеуінен қорыққан Ираклий сөзін өзгертіп: «Мен сендердің қаншалықты діндеріңе берік екендеріңді білейін деп, әдейі сендерді сынадым», – дейді. Епископқа келсек, иман келтіріп, Алла Елшісіне алыстан серт береді. Міне, Пайғамбарымыздың дұшпаны болған Әбу Суфиян оған осындай баға беруде ақиқат деген осы. Ақиқат ол дұшпанының да мойындауы деген.
Отызға жуық жалған пайғамбарлардың шығуы, әрқайсысы өзін Алланың елшісімін деп сендіруі қияметтің белгілерінен екенін Пайғамбарымыз (с.ғ.с) хадисінен байқаймыз. Өйткені Пайғамбарымыз (с.ғ.с): «Отызға жуық дажжалдар мен алаяқтар жіберілмейінше және олардың барлығы өздерін «Алланың елшісіміз» демейінше, қиямет болмайды», – деген. Сәубаннан (оған Алла разы болсын) жеткен хадисте Алла Елшісі (с.ғ.с) былай деген: «Менің үмметімдегі адамдар мүшріктерге (көп құдайшылдарға) қосылмайынша және үмметімнің бір бөлігі пұттарға табынбайынша, үмметімнен өзін пайғамбармын деп атайтын отыз өтірікші шықпайынша, Қиямет Күн болмайды. Расында, мен ең соңғы пайғамбармын, менен кейін ешқандай пайғамбар болмайды»(Бухари; Мүсілім; Ахмад 5/278; Әбу Дәуд 4252).
Адамзаттың ардақтысы, екі дүниенің Сұлтаны – Пайғамбарымыз Мұхаммед (с.ғ.с) Мұстафаның бойындағы асыл қасиеттер өздерін пайғамбармыз деп санап жүрген жалған пайғамбарлардың бойынан бірі де табылмақ емес. Мұхаммедтің (с.ғ.с) бойындағы сипаттар:
1. Көп сөйлемейтін.
2. Жаман сөз айтпайтын.
3. Өзгелермен ерегіспейтін.
4. Сөзі мен ісі сай келетін.
5. Әрқашан ойланып жүретін.
6. Берген уәдесіне берік болатын.
7. Салақтықты жаны қаламайтын.
8. Ешкімнің кемшілігін іздемейтін.
9. Сыпайы және кішіпейіл болатын.
10. Туған-туыстарын құрмет тұтатын.
11. Адал болған азықты алып жейтін.
12. Ретсіз не болса, соны сөйлемейтін.
13. Әрдайым байсалдылық танытатын.
14. Дүние істеріне бола ашуланбайтын.
15. Көрші ақысына қатты көңіл бөлетін.
16. Жүрегі өте жұмсақ, сезімтал болатын.
17. Күмәнді нәрселерден өте сақ болатын.
18. Баршаның қайғы-қамына ортақтасатын.
19. Пайдасыз нәрселермен еш айналыспайтын.
20. Көңілі ұнатпаған мәселеде үнсіз қалатын.
21. Кімге болса да бірінші болып сәлем беретін.
22. Кешірімділігі соншалықты – кек сақтамайтын.
23. Адамдардың әрдайым табысқа жетуін тілейтін.
24. Әркіммен ақылы мен түйсігіне қарай сөйлесетін.
25. Сөйлегенінен гөрі ой үстінде жүруі көп болатын.
26. Жеке басы үшін ашуланып, өзгеден өш алмайтын.
27. Айыбы мен кемшіліктері үшін ешкімді кекетпейтін.
28. Адамдардың қасынан ақырын және күлімдеп өтетін.
29. Сөйлеген кезде айналасындағыларды баурап алатын.
30. Өзгелер үшін жақсылық әкелмейтін сөзді айтпайтын.
31. Жүзінен әрдайым нұр төгіліп, жайдары болып жүретін.
32. Әдетте, жаман сөздерді аузына алмайтын.
33. Сөйлеген кезде кем сөйлеп немесе артық сөз айтпайтын.
34. Үй иесі рұқсат бермейінше, табалдырығынан аттамайтын.
35. Шындық пен адалдыққа келгенде, алдына жан салмайтын.
36. Киім кигенде мақтаншақтыққа жол бермей, орташа киінетін.
37. Ақиқатқа қайшы келетіндей сүйіспеншілікті қабыл етпейтін.
38. Шаш пен сақалдың үрпиіп, шатасып тұрғанын құптамайтын.
39. Ешкімнің бетіне келіп немесе артынан айыптап кінә артпайтын.
40. Сөйлесіп тұрған кезде жүзін басқа жаққа бұрып алып кетпейтін.
41. Жетімдердің басынан сипап, оларға қамқор болуды бұйыратын.
42. Кез-келген мәжіліске қатысқанда жеке дара бөлініп отырмайтын.
43. Киімнің әдемі киілуін әмір етіп, масқаралыққа түсуін ұнатпайтын.
44. Есігін қағып жәрдем сұрай келген кісінің бетін қағып қайтармайтын.
45. Балалардың бақытты болуын тілеп, оларды қарғауға тыйым салатын.
46. Ар-ұяттың күштілігінен қатты дауыспен күлмейтін, тек күлімдейтін.
47. Адамзаттың ардақтысы болса да, ел қатарлы қарапайым өмір сүретін.
48. Сөйлеген сөздері тізілген моншақтай тартымды, әрі берекетті болатын.
49. Кедейлердің жабырқау көңілдерін көтеріп, оларға мейірбандық танытатын.
50. Сауда-саттықта әдептілігі сондай – ел оны сенімді («әл-Әмин») деп сипаттайтын.
51. Адамдардың ең жомарты болса да, оның жомарттығы оразада тіптен арта түсетін.
52. Кедейлермен қатар отырып тамақтанатыны сондай – олардан ерекшеленіп тұрмайтын.
53. Ізін басқан достарына: «Бұл дүниеде бір бейшарадай, яғни жолаушы секілді бол!» – дейтін.
54. Күнә не, сауап не, әмір не, тыйым не екенін білмейтін адамдардың жағдайына қайғыратын.
55. Өзіне дұшпандық жасағандарды кешіріп қана қоймай, оларға құрмет пен мәрхамат танытатын.
56. Қиыншылыққа немесе әлдеқандай жағдайға түскен кезде әдепсіздікке салынып ашуланбайтын.
57. Қасында отырып ең соңынан сөйлеген кісілердің өзін бірінші кісіні тыңдағандай мұқиятпен тыңдайтын.
58. Адамзат баласының ең мәртебелісі болса да, достарына: «Мені Алланың құлы, әрі елшісі деп атаңыздар», - дейтін.
59. Әйел заты адамдық қасиеттен айрылып қорланған дәуірде: «Жәннат аналардың аяғының астында», - деп, оларға құрмет көрсетілуін айтып, дәрежелерін көтеретін.
60. Ол әрдайым таңертең үйінен шығарда: «Иә, Раббым! Тура жолдан адасудан және адастырылудан, алданудан және алдандырылудан, хақсыздық етуден және хақсыздыққа бас ұрудан, құрметсіздік етуден және құрметсіздік етілуден саған сыйынамын», - дейтін.
Өзін пайғамбармын деп жариялаушылар қазіргі уақыттың өзінде алысқа бармай-ақ өз елімізде де шығып жатқаны жасырын емес. Мысал келтіретін болсақ, Нұрәлі және Абзал атты азаматтар «Мен пайғамбармын» деп жар салуда, өзін пайғамбармын деп адасуда. Бұлардың жалған айтулары өздерін жалған пайғамбармын деп жариялауында. Алла Тағала баршамызды осындай адасушылықтан сақтасын. Өйткені, жоғарыда айтылған аят хадистерге сүйене отырып соңғы пайғамбар Мұхаммед (с.ғ.с) екендігін күмәнсіз айта аламыз. Осындай келеңсіз оқиғалар ақырзаман белгілерінен болып есептеледі.
Құранда Алла Тағала: «Бүгін діндеріңді толықтастырдым және нығметімді тәмәмдадым. Сондай-ақ, сендерге Ислам дінін қоштап ұнаттым»(«Мәида» сүресі, 3-аят). Қорыта айқанда, Ислам діні - ең соңғы дін, Пайғамбарымыз Мұхаммед (с.ғ.с) ең ақырғы пайғамбар екендігін бұдан кейін пайғамбар келмейтіндігін, шариғаты қиямет күніне дейін жалғасатындығын баяндауда.