Төлеген бір мезгілде ес жиып алса, шалқасынан жатыр екен. Ауада ұшып жүрген қаздарды көріп, жан шығара далбасалап қаздарға айтқаны.
Төлеген бір мезгілде ес жиып алса, шалқасынан жатыр екен. Ауада ұшып жүрген қаздарды көріп, жан шығара далбасалап қаздарға айтқаны.
Төлеген сонда сөйлейді
А жеңеше-ау, жеңеше-ау
Түс түлкінің боғы дүр
Әр неме демеші ау
Жаратқан мұны бір Құдай
Сылдырап Жібек жөнеді
Неше түрлі сәулетпен
Іңірде шайтан көшкендей
Құланнан атты құрықты
Көлден тартты жорықты
Бір көргенге ынтық боп
Төлеген мырза шұнықты
Төлеген сонда сөйледі
Ей, Қаршығау, Қаршығау
Сырымды саған айтайын
Құдай басқа салғасын
Сырымды айтпай қайтейін
Төлеген Жібектің сұлулығынан бойынан мін табалмай ғашық болып, кесірлігің бар деп тиіп айтып, сөйлетпек болып былай деді:
Кім бар деп бұл күймеде дауыстады
Ақылын ашуланып тауыспады
Төлеген үш қайтара шақырсада
Қызжібек сөйлесуге намыстанды