Әмір әл-Ләйси әңгімелеуде:

«Уәсила ибн әл-Әсқамен әңгімелесіп тұрған кезімізде жанымызға бір пақыр келді. Уәсила бір үзім нан мен ақшаны әлгі пақырға өз қолымен апарып берді.

Мен: «Әй, Әбул-Әсқа! Отбасыңда садақаны апарып беретін басқа адам жоқ па еді? Неге өзің апарып бердің?» – дедім.

Сол кезде ол: «Бар, бірақ кімде-кім бір нәрсені пақырға өз қолымен апарып берсе, әрбір басқан қадамы үшін бір күнәсі кешіріледі. Ал садақаны қолына ұстатқан сәттен бастап жүрген әр қадамы үшін он күнәсі кешіріледі», – деп жауап берді.