Имам Ағзам хазреттерінің бір көршісі бар еді. Үйлері тиіп тұратын. Әр күні түнде үйіне ішіп келіп, таңға дейін ән айтып, саз шалып, шулап, Имам Ағзам хазреттің мазасын қашыратын. Имам Ағзам оған ештеңе деместен сабыр ететін. Бір күні түнде әлгі жігіттің дауысын естімеген соң, көршісінің есігін қағады.