Құрбан ретінде шалынатын малды қинамау үшін, өткір пышақ қолдану керек. Малды сою үшін жерге жатқызғаннан  кейін пышақты көз алдында жалақтатып, қайрау - мәкрүһ. Ал, қинамай сою - сүннет. Пайғамбарымыз бір хадисінде былай дейді: «Малды бауыздаған уақытта жақсылап бауыздаңдар. Кімде-кім мал сойса, пышағын жақсылап қайрасын және тезірек бауыздап малды рахатына қауыштырсын»458.
Құрбан ретінде шалынатын мал құбылаға қарата жатқызылып, дұға ретінде мына аят оқылады:
 «Инна салати уа нусуки уа махиаиа уа мәмәти лилләһи Раббил ‘аламина лә шәрика ләһ»459. «Күмәнсіз менің намазым  және басқа ғибадаттарым, өмірім де, өлімім  де бүкіл  әлемдердің  Раббы  Аллаһ үшін. Оның еш серігі жоқ». Одан кейін:
 «Аллаһу әкбар, Аллаһу әкбар лә илаһа иллаллаһу, уАллаһу әкбар, Аллаһу әкбар уа лиллаһил-хамд»
- деп, тәкбір айтып, «Бисмиллаһи, Аллаһу әкбар» - деп бауыздалады. Тек қана құрбанның иесінің ғана
«Бисмиллаһи, Аллаһу әкбар» - деуі жеткілікті емес.
Құрбанды бауыздаған адам да «Бисмиллаһи, Аллаһу

458 Муслим, Сайд,57.
459 Анғам, 6/162.
 
әкбар» - деуі керек. Әдейі ұмытпастан «Бисмиллаһ» деп айтпаса, құрбанның етін жеуге болмайды. Өйткені, Аллаһтың аты айтылып, бауыздалмаған малдың етін жеу - харам. Құрбанның иесі құрбанды бауыздайын деп жатқан қасаптың қолының үстіне қолын қойып, бірге ба- уыздаса, екеуінің де «Бисмиллаһ» деп айтулары керек.
Сойылатын мал құрбан ниетімен бауыздалу керек. Малдың жаны шыққаннан кейін барып қана терісі сыпы- рылады. Жаны шықпай жатып басын кесіп алып тастау немесе терісін сыпыру-мәкрүһ.