Отыз жыл ораза ұстаған адам бiрде құдық басына келiп, су алу үшiн кезекке тұрады. Ол кезек қанша үлкен болса да, таласып-тармаспай сабыр сақтап тұрғанда, кезектiң соңғы жағынан бiреу айқайға басып:
- Мен бүгiн оразамын! Кезек берiңдер. Қарным ашты, шөлдедiм! - деп шу шығарады.
Әлгi айқайшы әр адамға соны айтып, бiртiндеп алға жақындай бередi. Отыз жыл бойы ораза ұстаған кiсi басында мән бермей тұрғанмен, бiр кезде шыдамы таусылып:
- Әй, бауырым, егер ораза тұтқанға жол беру керек болса, отыз жыл бойы ораза тұтқан мен бiрiншi алуым керек емес пе?
Сен неге бiр күн тұттым деп, елдi қырып кете жаздап тұрсың?! - деп ашуланыпты.
Сонда әлгi кiсi қарқылдап күлiп жiберiп:
- Саған отыз жыл бойы сөзiм өтпеп едi. Ендi мiне, оразаңды мiндет қылып, бар сауабыңнан айырылдың.
Маған да керегi осы едi, - деп көзден ғайып бопты Шайтан.