Пайғамбарымыздың (с.а.у.) заманында сахабалардан біреуі келіп, «табысымның көптігіне қарамай тұрмыс ауыртпалығын шегудемін» деп жағдайын айтады. Пайғамбарымыз (с.а.у.):

– Үйіңде намаз оқымайтын адам бар ма? –  деп сұрайды. Ол:

–  Жоқ, үйде барлығымыз намаз оқимыз, намаз оқымайтын адам жоқ, –  деп жауап береді. Пайғамбарымыз (с.а.у.):

– Көршілеріңнен әлде сол көшелеріңде намаз оқымайтын адам бар ма? –  деп сұрайды. Сахаба:

– Көршілеріміз де көшеміз де намаз оқымайтын адам жоқ, –  дегенде пайғамбарымыз (с.а.у.):

– Бір сұрастырып көр, көшелеріңнен намаз оқымайтын біреу өтті ме екен? –  деп бұйырады. Қайтып келген сахаба:

–  «Сұрастырдық көшеден намаз оқымайтын адам өтпеген екен, – дейді. Пайғамбарымыз (с.а.у.) «Бұл берекесіздік намаз оқымаудан туындауда» дегенде, сахаба қайтадан сұрастырып:

–Ей, Расулаллаһ! Намаз оқымаған біреудің жаназасы өтіп бара жатып, табыты біздің үйдің дуалын сызып кеткен екен, – дейді. Бұған пайғамбарымыз (с.а.у.):

–Міне, үйдегі берекесіздіктің себебі осы, ол дуалды тез арада бұзып, қайта тұрғызыңдар!» –  деп бұйырады.