Бір күні түнде шипагердің үиіне аттылы, түйелі екі адам келіп, көліктерін байлап өздері керуен сарайға қонады. Ертеңгілік ерте тұрған ибн Сина аттың байлауын тез шешіп, түйенің байлауына келгенде әбден машақаттанады, шеше алмайды. Сол кезде оның қасына аттылы жолаушы келеді. Ибн Сина: “Япырай, мына түйелі кісі ақылынан қатты адасқан адам екен” – дейді. “Тақсыр, оныңыз рас, бірақ ол кісінің өзін көрмей жатып, ауруын қалай біле қойдыңыз?” – деп таң қалған жолаушыға шипагер: “Есалаң ауру байлаған жіпті ақылды адам шеше алмайды” – депті сонда Авиценна. Қазақта “Соқырдың тыққанын сау таппайды” деген мақал бар.

Бір күні бір-біріне еріп екі жынды кетіп бара жатады. Қасындағылар Ибн Синадан: “Мына екеуінің ең сорақысы қайсысы?” – деп сұрапты. Дәрігер: “Соңғысы, себебі жындының өзінен гөрі оған ергені, ілескені жаман” – депті.

Бір әйел келіп: “Күйеуім әл үстінде жатыр” – деп, үйіне молданы шақырады. Молда барып әл үстінде жатқан адамға дем салады. Құлағына “Лә иләһә иллаАллаһ” – деп сыбырлайды. Ауру адам бұл сөзді қайталай қоймайды. Молда: “Естімей жатыр ма?” – деп, екінші рет сыбырлайды.Сонда ауру кісі: “Мені неге қинай бересің? Айта алмаймын оны, екі періште келіп аузыма таразы тығып жатыр” – дейді. Бұл кісі қайтыс болып, жаназасы өткен соң, оның әйелінен молда сыр тартады. Әйелі айтады: “Бұл кісі саудагер еді. Базарда ет сататын еді. Екі таразысы бар еді. Өзі ет сатып алар кезде, кем өлшейтін таразысын пайдаланар еді, ал өзі біреуге ет сататын кезде, артық өлшейтін таразысын қолданар еді. Сөйтіп пайда табар еді”. Міне, осы оңай олжа оның бұл өмірден имансыз өтуіне себеп болыпты. Жаны шықпай жатып, періштелер тарапынан жаза көріпті.