Бір шайтан (л.а) айырылмастай дос болған екеудің арасына қаншама бүлік салғысы келсе де, ойындағысын іске асыра алмапты. Бұлардың бірі – екі көзі соқыр, бірі – дін аман сау жігіт еді.

Бір күні шайтан өзі азғырып, өзінің әскеріне айналдырып алған адам-шайтанға кездесіп, осы жайтты айтады. Сонда адам-шайтан: “Ой, оның несі қиын? Жүр, ол екеуінің достығының мен быт-шытын шығарып берейін” – деп, шайтанды ертіп әлгі екі досқа келеді. Бұлар келгенде олардың жұбы жазылмай бір жаққа кетіп барады екен. Бұлар екі досты тоқтатып алады. Сонда адам–шайтан: “Ей, соқырым-ай! Сен бұны дос көріп жүрсің-ау. Ал бұл сенің көрмейтініңді пайдаланып, сені талай алдап жүр ғой” – дейді де, сау жігітке “Мә!” – деп, дымсыз қолын ұсынады. Сөйтіп кете барады. Ештеңе түсінбеген сау жігіт: “Бұның мұнысы несі?” – деп, таң қалып қала береді. Олар кеткен бойда соқыр жігіт: “Жаңағы адам не беріп кетті?” – деп сұрайды. Сонда сау жігіт: “Ол ештеңе де берген жоқ. Мен де түсінбей қалдым, ол неге маған «мә» деді екен, ә?!” – дейді. “Мүмкін емес, саған “мә” – деді ғой” – дейді соқыр жігіт шүбәләніп. Сау жігіт қанша ант-су ішіп ақталса да, анау ренжіп оған сенбейді. Сөйтіп шайтан бұза алмаған достықты адам-шайтан лезде тас-талқан еткен екен.

hibatulla.kz