Хазіреті Османның айтып бергені: «Менің бір әпкем бар еді. Өте ілімді кісі болатын. Бір күні маған былай деді:

–       Саған бір сұлу бұйырып тұр. Сен одан бұрын ешқандай қызбен болмайсың, ол да сеннен бұрын ешқандай еркекпен болмайды. Сұлу реңді және өте діндар қыз, бір ұлы пайғамбардың қызы болса керек.

Мен осы сөздеріне қайран болдым. Кейін маған қарап:

–       Бір пайғамбар келді. Оған уахи түсті.

–       Ей, әпке! Мұндай хабар қалада әлі естілмеді. Анықтап түсіндіріп айтшы!

–       Мұхаммед бин Абдуллаһқа пайғамбарлық берілді. Халықты дінге шақырып жүр. Көп уақыт өтпей Оның дінімен әлем нұрланады. Оған қарсы шыққандар жаһаннамға түседі.

         Сол сөзі маған қатты әсер етті. Қобалжып кеттім. Әбу Бәкір екеуміздің арамызда достық бар еді. Бір-бірімізден еш айырылмайтынбыз. Екі күннен кейін қасына бардым. Әпкемнің айтқандарын оған айтып бердім. Хазіреті Әбу Бәкір (р.а.) маған былай деді: «Сен ақылды адамсың. Еш көрмейтін, естімейтін, бізге пайдасы да зияны да тимейтін пұттар қалай құлшылыққа лайық болады? Сенің айтқандарың рас. Сенің әпкең де саған дұрыс айтқан».

         Хазіреті Әбу Бәкір (р.а.) екеуміз осылай сөйлесіп отырғанда Расулаллаһпен хазіреті Әли (р.а.) қасымызға келді. Хазіреті Әбу Бәкір (р.а.) тұрып, пайғамбарымызға (с.а.у.) бірдеңе айтты.

         Пайғамбарымыз (с.а.у.) келіп жанымызға отырды, маған қарап былай бұйырды:

«Ей, Осман! Мен Раббымыдың пайғамбарымын. Аллаһ сені жаннатқа шақыруда. Сен де бұл шақыруды қабыл ет!»

Бұл сөзі маған қатты әсер етті. Сол сәтте шаһадат калимасын айтып Исламға келдім. Қысқа уақыттан кейін, уаһи келіп, пайғамбарымыз (с.а.у.) қызы Руқаямен некелестіреді. (Ол қайтыс болғанда Умми Гүлсіммен некелестіреді).

Әпкем менің иман етуіме қатты қуанған еді.