Бір күні пайғамбарымызға (с.а.у.) бір тайпаның көсемі келеді. Қайтарында:

«Мырзам, маған бір насихат беріңіз!» – деп сұрайды.

Пайғамбарымыз (с.а.у.) оған: «Мұқият бол, ашуланба!» – дейді.

Тайпаның көсемі бұл қысқа ғана насихатқа таң қалып, ауылына қарай беттейді. Ауылына келсе, ауыл тұрғындарының жасақтанып жатқанын байқайды. Олардан алаңдаумен сұрайды:

–Тыныштық па, не болды?

–Біздің жастарымыз көрші тайпаның малдарынан бірнешеуін ұрлапты. Олардың қаруланып бізге келгендерін ойлап, қорғану үшін жасақтанып жатырмыз, – дейді.

–Демек, бізге шабуыл жасамақшы ма? – деп айбаттанып, тайпаның көсемі де қаруланды. Дәл сол сәтте пайғамбарымыздың (с.а.у.) насихаты есіне түседі.

Дереу тәубе етіп, қару жарақтарын тастап, тұрғындарға былай дейді:

–Мен қазір арғы тайпаға барып сөйлесемін. Келіспесе де жоғалтарымыз жоқ.

Арғы ауылға жақындағанда сол ауылдың тұрғындары таңырқап, оны көсемнің жанына алып барады. Көсемдерімен сәлемдесіп былай дейді:

–       Біздің жастарымыз сендердің малдарына зиян келтіріпті. Қателік бізден. Барлық шығындарды мен өтеймін. Осының кесірінен қан төгілмеуі тиіс.

Арғы көсем бұл кеңпейілділікке қатты риза болып:

–       Олай болса мен де барлық нұқсандарды кештім, – дейді.

–       Осылайша қан төгілмей араларында бейбітшілік орнады.