Кез келген адамның өмірінде өз күш-қуатының сарқылып, өміріне бей-жай қарайтын, селқостық, белгісіздік, әлсіздік пен жабырқаңғылық сезім басым болатын кезеңдер болып тұрады. Кейде мұндай кезеңдер айларға созылса, кей жағдайда жылдарға да созылып жатады. Іштей құлазу сыртқы өмірге деген көңілсіздікке әкеліп соғады, тұрмыста, қарым-қатынаста, қызметте қанағаттанбаушылық орын алады. Біреулер өздерін сөгеді, қолында бар аз ресурсқа қарамай өзінен көп нәрсені талап ететін болады.

Көп жағдайларда бұл жақсы өзгерістерге әкелмейді, керісінше, мәселенің қиындауына әкеліп соғады. Біреулер жақсаруға деген үміттерінен айырылып, одан сайын қараңғы түнекке түсіп, осындай жағдайға бойұсына кетеді, бірақ бұл жерде үшінші нұсқа да бар…

Алла Елшісі (ﷺ) былай айтқан: «Жарқырап тұрған айдың бетін бұлт көлегейлегенде, қараңғы болатыны сияқты, бетін бұлт бүркемейтін жүрек болмайды, бірақ бұлт сейілгенде, жүрек қайтадан жарқырайтын болады» (Әбу Наим).

Дәл осындай жағдай мүміннің де басында болады. Ең бастысы, бұл жағдайдың қажеттілігін, уақытша әрі құбылмалы екендігін жете түсіну қажет. Алла Тағала жаратқан әлемдегі дүниеніңбәрі Оның даналығы бойынша қозғалыста болады. Осы даналық жолымен жүрек те қозғалады, алайда мезгіл-мезгіл ешбір жағдайға қарамастан уайым, күмән, селқостық пердесімен бүркеліп қалатыны да болады. Көпшілік мұны торығу деп айтады, дегенмен, оның басқа да атаулары болуы мүмкін. Бұл жағдайдың негізінде нақты бір логика, нақты бір бағдарлама жатқанын түсіну маңызды. Кейбір психологтар жағымсыз симптомды емес, біздің жүректерімізді оң өзгерістер мен жаңа шешімдерге итермелейтін ащы дәрінің пайда болғанын байқайды. Төменде юнгиан талдаушыларының бірінің былай жазғанын келтіреміз:

• «Ұлудың қабыршағына жасырынатындай, мен торығуды бассауғалауға болатын өзінше бір игілікті кемімел деп қарастырамын. Уақытша баспанада отыра тұрып, өмір атты тұлпардың тізгінін бос салып қойып, жан сызатының жазылуына мүмкіндік берер едім. Ал басқару жүйесінен айырылуға келсек, ішкі түйсік деп аталатын ішкі қасиетке үміт арту ғана қалады, ал біздің ішкі түйсігіміз сенімді тұлпарымыз сияқты жүрегіміздің дұрыс жолдан адаспай, үйге ат басын тіретуге мүмкіндік береді»;

• «…тіпті біздің торығуымыз жүз жылға не мәңгілікке созылар болса да, тіпті өзімізді тірі деп сезінбесек те, егер уланған ине жүрегімізге қадалғандай болса да, улы алма кеңірдегімізге тұрып қалса да - торығуға, қорқынышқа, енжарлыққа қарамастан, көзге көрінбестен тасбақадай жыбырлап келе жатқан баяу болса да өмірімізді жалғастыруға қажетті жандану үрдісі мен күш-қуатымызды қалпына келтіруді ешкім де тоқтата алмайды»

• «Кейде біздің торығуымыз – мәжбүрлі міндеттерден шығаратын жалғыз «апаттық шығар есік» болып табылады»

Айша анамыз (р.а.) Алла Елшісінің (ﷺ) мына бір дұғаны көп рет айтатынын келтірген: «Иә, жүректерді ауыстырушы, Алла! Жүректерімізді Өз дініңе және Саған деген бойсұнуда бекем етші!» Мен одан: «Уа, Алла Елшісі! Бұл дұғаны неге сонша жиі айтасың?» - деп сұрадым. Сонда ол: «Ақиқатында, адамның жүрегі Алла саусақтарының арасында тұрады, егер Ол қаласа, жүректі ауыстырып жібереді, ал егер Ол қаласа хақ жолға салады» (Ахмад)

Алла Тағалаға бағынатын жүректің жолы даналық, хақ және еркіндік ізімен жүреді. Кейде бұл жол адамды сілкілеп алатын қасірет шытырманы мен жан қиналыстарынан өткізіп, уайым мен дағдарушылық иіріміне түсіріп жібереді. Бірақ мүмін ешқашан ешбір жағдайда оны Алламен қосып тұрған көзге көрінбес желіден, Оған деген сенімнен, сабырлық пен бойұсынғыштықтан айырылып қалмауы керек, өйткені ақыр соңында тек осылар ғана оны адамгершілік пен рухани дамудың жаңа көкжиегіне шығара алады. Айдың бетін «бүркейтін бұлт» та міндетті түрде сейіледі, сол сияқты жүрек те жаңа күшпен жарқырай түсетін болады.

Дайындаған: asyldin.kz