Хатими деген тақуа кісінің әйелі де иманды, ақылды екен. Бір күні отағасы ұзақ сапарға кетіп бара жатып әйеліне:

– Мен ұзақ жолға кетіп барам, үйде 4 ай болмаймын. Саған күніңді көру үшін қанша ақша тастап кетейін? – деп сұрайды. Әйелі:

– Менің өмірім қаншалықты ұзақ болса, сонша, – дейді.

– Сенің қанша өмір сүретінің маған мәлім емес қой, – деп таңданады Хатими. Әйелі:

– Олай болса, менің ризығым да сенің құзырыңда деп кім айтты? – дейді.

Отағасы кеткен соң бір көршісі әйелден:

– Күйеуің біраз уақытқа кетті. Сенің ас-суыңа қанша ақша беріп кетті? – деп сұрайды.

Сонда әйел:

– Күйеуімнің өзі де дәл мендей ішіп-жемімізді Берушіге мұқтаж. Бірақ, Аллаға шүкір, Жаратушымыз ризықты барлық адамға береді. Сондықтан менің ризығым әрқашан жанымда, – деп жауап береді.

Иә, адамның қанша өмір сүретіні бір Аллаға мәлім болғаны сияқты, оның ризық-несібесін беруші де – Бір Алла ғана.

Әйел адам күйеуі үйінде болмаған кезде (іссапар, жұмыс бабымен кеткенде т.б жағдайларда) үйіне, балаларына бас-көз болып, қалдырып кеткен ас-суын қанағат тұтып, соны күйеуі келгенше жеткізіп, дүние-мүлкін сақтап, жар төсегін таза ұстап, жұбайының аман-есен оралуын тілеп отырғаны жөн.