Қажылыққа кетер алдын ауылмен қоштасып шығайын деген ниетпен аралап жүріп, қираған үйдің жанынан өтіп бара жатып, сол үйге кірген әйелді көрдім. Шығар да біреулерден жасырынғандай жан-жағына ұры көзбен қарап, өлген тауықты қолтығына қыстырып алып кетті. Маған не жасағалы жатқаны қызық көрініп, әйелдің соңынан қалмай жүріп отырдым. Есіктен үйне кіре бергенінде бірнеше аш-жалаңаш балалар алдынан жүгіріп шығып: «Анашым! Бізге жейтін бір нәрсе әкелдіңіз ба,»-деп сұрады. Анасы мұңлы дауыспен: «Йә, сендерге бір тауық алып келдім. Қазір пісіріп беремін жейсіңдер,»-деді. Бұл жайды көріп таң қалдым. Әлгі әйелдің не үшін бұлай істегенін білгім келді. Әйелдің үйіне жақын келіп, оған: «Қазір сенің артыңнан аңдып келдім. Өлген тауықты алғаныңды көрдім. Оны жеу күнә ғой. Неге бұлай істедің?»,-дедім.

Ол: «Қанша күннен бері нәр татқан жоқпыз. Үйде жейтін еш нәрсе қалмады. Көршіміз ет пісірген еді, сол еттің исі балаларымды мұңайтты. Сосын тапқаным осы болды,»-деді.

Мұны естіп, жаным ашып, қажылыққа деп жинап қойған он мың дирхам ақшамды соған бердім.

Қажылар қажылықан қайтып жатқан уақытта солармен дидарласып қалайын деген ниетпен алдарынан шықтым. Мені қажылар көріп: «Қажылығың қабыл болсын. Сен қашан келдің? Біз сені Минада және Арафада көрген едік,»-деп жатыр. «Қызық, мен куфадамын ғой,»-дедім іштей таң қалып.

Солардың арасынан бір кісі келіп: «Сіз Малик ибн Динарсыз ба?»-деп сұрады.

«Иә!»-дедім. Содан кеиін ол: «Мына ақшаны санап алыңыз, сізге беруім керек болған аманат. Қажылықта шатырда отырған кезімде бір кісі келіп: «Сіз Куфадансызба?»-деді, Мен: «Йә» -дегенімде, «Куфаға барғанда мына амиянды Малик ибн Динарға берңізші?» -деп кетіп қалды.

Мен: «Ақшаны алып санап қарасам тура он мың дирхам. Сол түні таңға жақын түсімде бір дауыс: «Сенің орныңа Періште қажылық жасады. Бұл дүниелік табысың, ахиреттегі табысың да сақтаулы,»-деген даусыты естідім.