- НАСИХАТ
- ҚАРАЛДЫ: 750
Сабыр түбі
Бір отбасының кішкене бөбегі бар еді. Күндердің күнінде Алланың әмірімен сәбиі науқастанып, жан тапсырды. Бұған ата-анасы іштей қатты қайғырды. Бірақ тағдыр ісіне мойынсұнып, сабыр сақтауды ұмытпады.
Бір отбасының кішкене бөбегі бар еді. Күндердің күнінде Алланың әмірімен сәбиі науқастанып, жан тапсырды. Бұған ата-анасы іштей қатты қайғырды. Бірақ тағдыр ісіне мойынсұнып, сабыр сақтауды ұмытпады.
Әнас ибн Мәлик (р.а.) келтірген: Бір жұма күні Пайғамбарымыз (ﷺ) мінбеде хұтба оқып жатқанында, мінберге қарама-қарсы есіктен біреу кіріп, Пайғамбарымызға (ﷺ) қарай бұрылды. Сөйтті де тізе бүгіп отырмастан Пайғамбарымызбен (ﷺ) сөйлесе бастады: «Уа, Алланың Пайғамбары, жағдайымыз қиын, құрғақшылықтан малдарымыз қырылатын болды, шарамыз қалмады...
Ардақты сахабамыз Муаз ибн Жәбал (р.а.) ұлына бірде былай деп өсиет айтыпты:
Бір кісі: «Ғалым мен тақуаның қайсысының дәрежесі биік?» – деп сұрағанда Алла Елшісі (ﷺ):
Әйгілі математик, ойшыл, медицина ғылымының негізін қалаған Ибн Синаға бірде шәкірттерінің бірі: «Ұстаз, егер сіз өзіңізді пайғамбармын деп жарияласаңыз, мыңдаған қолдаушылар табылатынына сенімдімін», – дейді.
Адам баласы өзінің айтқан сөзінің сенімділігін қуаттау үшін не бір нәрсеге жауапкер болудан басын алып қашу үшін, кейде ант етіп, серт беріп жатады. Мәселен, елді басқаратын басшы, әскери борышын өтегелі тұрған сарбаз, халықтың қалаулылары – депутаттар және т.б. өз жауапты қызметтерін ант етіп қабылдайды емес пе?!