Суәйд ибн Ғафла (р.а.) жеткізеді: «Әбу Суфиян Али мен Аббастың (р.а.) қасына барып: «Ей, Али! Ей, Аббас! Халифалық неге Құрайыш қауымының бір ауылға да толмайтын әулетінің қолында? Уаллаһи, егер қаласаңдар, Әбу Бәкірге қарсы қол жинауға келіссеңдер, Мәдинаның көшелерін аттысы бар, жаяуы бар жер қайыстырар әскерге толтырамын»-дейді.

Али (р.а.): «Оған қарсы қол жинағаныңды қаламаймын. Егер біз Әбу Бәкірді халифалыққа лайық деп таппасақ, оны басшы етіп сайламас едік. Ей, Әбу Суфиян! Ислам – бір-біріне адал, жақсылыққа жаны құмар мүміндерден құрылған біртұтас үмбет. Мүміндер бір-бірінен алыста болғанымен ниеттері бір, бір-бірін жақтап, қорғайды, жақсы көреді. Ал мұнафықтар бір-біріне қаншалықты жақын болса да, бір-бірін алдап, аяғынан шалуға тырысады», – дейді. Басқа бір риуаят бойынша, Али (р.а.) былай деген екен: «Сен Ислам мен мұсылмандарға ұзақ уақыт бойы жаулық істеп келдің. Бірақ ол қастандығың Исламға да, мұсылмандарға да ешқандай зарар берген жоқ. Әбу Бәкірді халифалыққа біз лайық көрдік».