Әбу Тәліб көп балалы кедей адам болған, құрайыштарға аштық келгенде Пайғамбарымыз (ﷺ) өзінің ағасы Аббас ибн Абдул-Мүтәлібке: - Сенің бауырың Әбу Тәлібтің бала-шағасы көп. Оның отбасына қиын соғып жүргенін көріп жүрсің. Оған көмектесіп, өзімізге оның балаларының бірін алайықшы: сен біреуін ал, мен біреуін алайын, - деп ұсыныс білдіреді.  Олар Әбу Тәлібке барып, оған өз көмектерін ұсынады. Аббас өзіне Жаꞌфар ибн Әбу Тәлібті алса, ал Алла Елшісі (ﷺ) Әлиді алады. Мұхаммедке (ﷺ) пайғамбарлық миссиясы келгенше, Әли оның үйінде басқа балалармен тең өмір сүреді. Осылайша ол балиғатқа да толады. Әли (р.а.) Пайғамбарымыздың (ﷺ) барлық істерінде қасына еріп жүрді, сондықтан да пұтқа табынушылық, кесірлі құмарлық сияқты жәһилиәт жексұрындықтары оны арамдап үлгере алмаған болатын. Сондай-ақ, Алла Елшісімен (ﷺ) азат етілген құл Зайт ибн Харис ибн Шурахбил әл-Калби де дінді қабыл алды.  Бастапқыда оны Затд ибн Мұхаммед деп атаған, өйткені Пайғамбарымыз (ﷺ) оны сатып алып, азат еткен және асырап алған. Исламға дейін асыранды ұлы, туған балаларындай мұрагері де, мұра бере алатындай құқыққа да ие болған. Исламды бірінші қабылдағандардың қатарында Пайғамбарымыздың (ﷺ) тәрбиешісі Үммү Айман да бар еді, оны Мұхаммед Зайтқа тұрмысқа береді.  Ал Пайғамбардың (ﷺ) отбасынан еместерден бірінші болып ақиқатқа шақырғанды қабылдаған  Әбу Бәкір ибн Абу Кахаф ибн Амир ибн Каꞌб ибн Саꞌид ибн Тейм ибн Мурра ат-Тейми әл-Құрайыш[2] болған. Ол пайғамбарлық басталғанға дейін Алла Елшісінің (ﷺ) досы болған, сондықтан да ол оның теңдесі жоқ мінезі мен шыншылдығын білген – Әбу Бәкір (р.а.) олардың достықтары басталған күннен бастап, одан бір ауыз жалған сөз естіп көрмеген еді.  Мұхаммед (ﷺ) оған өзінің пайғамбар болғанын айтқан кезде, Әбу Бәкір (р.а.) оған бірден сеніп, былай айтады: - Ант етемін, сен шыншылсың. Алладан басқа құдайдың жоқ екендігіне және сен — Оның елшісі екендігіңе куәлік беремін. Әбу Бәкір (р.а.) байлығы мен көркем мінезі үшін құрметті құрайыш болған. Ол ең ізгі және жомарт адамдардың бірі еді, әрқашан мал-мүлкімен көмектесіп тұратын, адамдарға онымен істес болу ұнайтын.  Осы қасиеттерінің арқасында ол Пайғамбарымыздың (ﷺ) кеңесшісі сияқты болатын.  Алла Елшісі (ﷺ) әрқашан Әбу Бәкірдің кеңестеріне құлақ қойып отыратын. Пайғамбарымыз (ﷺ) Әбу Бәкір (р.а.) туралы былай айтқан: «Мен Исламға шақырғандардың бәрі, Әбу Бәкірден басқалары, абдырап қалатын болған»[3]. Исламға шақыру бастапқыда жасырын жүргізілген еді, өйткені Пайғамбарымыз (ﷺ) мұндай қиын да маңызды хабарды арабтар дұрыс  түсінбей әрі егер оны бірден жеткізсе шақыруды қабылдамай қояр деп қауіптенген. Сондықтан да Алла Елшісі (ﷺ)алғашқыда өзі кәміл сенгендерді ғана шақырған.  Сондай-ақ, Әбу Бәкір де (р.а.) өзі сенген құрайыштарды Исламға шақыра бастаған. Олардың кейбіреулері шақыруға құлақ асқан. Олардың ішінде – Осман ибн Аффан[4] ибн Абул-ꞌАс ибн Умай ибн Абду-Шамс ибн Абду-Манаф әл-Омауи әл-Құрайыш. Османның ағасы әл-Хакам оның Исламды қабылдағанын біліп, оған бұғау салып қояды да былай айтады: - Сен ата-баба дінінен теріс айналып, ойдан шығарылған жаңа дінді қабылдадың!  Алламен ант етемін, оны тәрк етпейінше, мен сені босатпаймын!    Оған Осман былай жауап қатады: - Алламен ант етемін, мен одан бас тартпаймын да, безбеймін де!   Жиенінің өз ақиқат дініне берік екенін көрген әл-Хакам, оны босатып жібереді. Сол кезде Осман отызды артқа қалдырған жігіт ағасы еді.