Хазірет Алиден (р.а.) риуаят етілген мына бір хадиске назар аударайық: «Мұсылманның мұсылманда отыз ақысы бар.

Бұлар жүзеге асырылмайынша, не кешірілмейінше, оған амандық (құтылу) жоқ». Мұсылманның отыз ақысы мыналар:

Сəлемін алу;

Көмектесу;

Үнемі жақсылық жасау; Айыбын жасыру;

Мұсылман бауырының қателігін кешіру;

Жылағанда жұбату;

Қателігіне көз жұму;

Кешірім сұраса, кешіру;

Реті келгенде ақылын айту;

Қал-жағдай сұрасу;

Жақсылығын жақсылықпен қайтарып, алғысын айту;

Жоғалтқанын тауып алса иесіне беру;

Тапсырмасын орындау;

Жəбір көргенді құтқару;

Бергеніне разы болу;

Достығына сызат түсірмеу;

Уəде де тұру;

Ауырып қалса көңілін сұрау;

Жаназасын шығару;

Шақырғанда бару;

Сый-сияпатын алу;

Бауырының халалына (жарына) қарамау, өзгені де қаратпау;

Туыстарына мейірбан болу;

Тек жақсы сөз айту;

Беретінін бөлек қою;

Залымды зұлымдығынан тыюға көмектесу;

Зорлық көргенге жақсылық жасау;

Өсектемеу, өсектетпеу жəне біреулер өсектеп жатса тыңдамау;

Түшкіргенде «ярхамукаллаһ» (Алла сені жарылқасын) деу; Өзі үшін тілегенін оған да тілеу;

Бұлардың біреуін тəрк етсе, қиямет күні мұсылман бауыры одан осы ақысын сұрайтын болады»[215].

Кісінің, менше, балам, хақын жеме, Түбінде жарамайды жегіш неме. Тірі күнде құтылдым қарызымнан, Артымнан «əкем айтпай кетті» деме. Əріп Тəңірбергенов (1856-1924)