Әнас ибн Мәлик (р.а.) Пайғамбарымыздың (ﷺ) келесідей әдеті болғанын жеткізген: әрбір парыз намаздарынан соң оң қолын маңдайына, ал кейбір рияуаяттарда «оң қолын басына» қойып келесі дұғаны айтатын: «Бисмилләһи лләзи лә иләһә иллә Хууә Рахману р-Рахим. Аллаһумма азхиб әнни ль-хаммә ууәл-хузн».

Мағынасы: «Одан басқа Жаратушы жоқ, Мейірімді, Қайырымды Алланың атымен. Иә, Алла, жабырқау мен уайымды менен аулақ ете гөр».

Бұл риуаят сенімді әрі келесі ғалымдар оны хадис түрінде келтірілген:

Имам Ибн Сунни (р.а.), 101 б. (112 хадис), Ат-Табарани (р.а.) (Әл-Муджамул-Аусат, хадис 2520 және Китабу-дуа, 210 б, 659 хадис; Маджма уз-Зауаид, 10 т, 110 б) Хатыб әл-Бағдад (р.г.) (Тарих Бағдад, 12 т. 480-481б), Әбу Нуайм (р.г.) (Әл-Хилья, 2 т, 341-342 б, 2493 хадис) және Ибн Адий (Әл-Камил, 7 т, 199 б).

Уайым-қайғыдан шығудың тағы бір жақсы амалы: «Лә хаулә уә лә қууата иллә билләһ» сөзін көп рет қайталауда екен.

«Бұл тоқсан тоғыз ауруға шипа; олардың ең жеңілі жабырқау мен абыржу». (Хаким, Тарғиб, 2/444).

asyldin.kz