- НАСИХАТ
- ҚАРАЛДЫ: 10270
Құран Кәрім Алла Тағаланың Жәбірейіл періште арқылы ең соңғы пайғамбар Мұхаммедке (с.ғ.с) жіберілген Құдай заңы, өмір сүру ережелері.
Құран - бұл дүние өзінің соңына жеткенше жасайтын, күллі адамзат үшін өмірдің барлық салаларында (қоғамдық, әлеуметтік, экономикалық және моральдық) ең жоғары дәрежелі кемел заң үлгісі болатын Хақ кітап.
Құран Кәрім сөздері адамзатты надандықтан, зұлымдықтан, қараңғылықтан жарық жолға - ілім жолына, мәдениет жолына бастайды. Сондықтан оған заманның, уақыттың өзгеруі еш әсер етпейді. Құран еш уақытта заман, ғасыр соңында қалмайды, керісінше ғасырды, заманды өз соңынан жетелейді. Ол - қашан болса да жаңа, қай заманда болса да кемшіліксіз, кемелденген заң. Осылайша ол қиямет күніне дейін жалғаса береді.
«...Аллаһтың мақамы - ғажап мақам дүр. Ол мақамда ғашық құлдар серуен қылар. Ол мақамның Таухид деген дарағы бар,Саясында ғашық құлдар Пырақ ұстар. Әр бұтақтың мың жылдық өмірі бар, Әр қайсысы өзін өзі мекен қылар.Ол дарақтың миуасынан тартқан құлдар...»
Иә, Аллаһу Тағаланың пәндесіне берген мақамы (рухани деңгейі) әрқалай. Әрине, ең кемелденген рухани деңгей Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) мақамы болмақ. Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) Миғраж уақиғасында жеті қат көкке көтеріліп, әр аспаннан өзінен бұрын өткен пайғамбарларды көрген. Яғни, Жаратушы Ие оларға Қиямет күніне дейінгі тұрағын рухани деңгейіне, дәрежесіне қарай анықтап, Берзақ кеңістігін серуендетіп қойған. Барлық сахаба, уәлилер де «Көркем сөз» аталып кеткен Таухидтың (Ләә иләһә иллаллаһтың) нұрына шомылып, әр қандай мақамды (жетілу баспалтақтарын) басып өткен соң ғана рухани кемелдікке жете алған. Ахмет Яссауи (Аллаһ оған рахымды болсын) ақиқат іліміне жету үшін кемінде қырық мақамды (рухани деңгейді) басып өту керектігін айтады.
Адам даусынан шығатын неше түрлі әуезді үндер бар. Алайда олардың ешқайсысы ұзақ жасай алмаған.Айтушыны шаршатады не тындаушыны жалықтырады. Түптің түбі естен шығып ұмытылады. Тек қана бір ғана әуезді үн ғасырлар бойы үздіксіз жер бетінде қарыштап тұр екен. Ол - Алланың бірлігіне шақырған азанның үні. Қазіргі күні жердің қай бұрышын, қай құрлығын, тіпті қай аралын ал, азансыз ауыл таппайсың. Бір сәтке дейін тоқтамай бірін-бірі іліп әкетіп жатады. Бейне бір жердің қозғалысының өзі азанның үнінен қуат алып, Алланы ұлықтаумен тербетіліп жатқандай. Сол азанды күнделікті күніне ең аз дегенде бір рет болса да біз өз ауламыздан естиміз. Көбіміз оны жай ғана әуезді үн ретінде қабылдаймыз. Көңілімізге жақса тамсанып тыңдаймыз. Жақпаса, «әй, мына қарға дауысты, қайсысы?» деп сөгіп те тастаймыз. Ол не үшін азан айтып жатыр, неге шақырып жатыр, оған көңіл бөлгіміз келмейді. Алланың бірлігі мен бақытқа шақырған азаншының сөзіне жауап бермейміз. Бүкіл бақыттылығымыз жалғанның жалпағында жатқандай, күйбең тіршіліктің әлегімен әуре боламыз.