Жағфар ибн Әбу Тәліп (р.а.) риуаятын ары жалғастырып былай дейді: «Пайғамбарымыз (с.а.с.) Мәдинаға һижрет етіп, сол жерде қауіпсіз бейбіт өмірге қол жеткізіп қана қоймай, өзінің ықпалын күшейткеннен кейін, біз Нәжашиге: «Алла расулы жеңіске жетті, Мәдинаға һижрет етті, дұшпандарын тізе бүктірді. Оның жанына қайта оралғымыз келеді, бізді елімізге жібер», – дедік.

Ол біздің ат-көлігіміз бен жол азығымызды дайындатып, маған: «Сендерге қалай қарағанымды пайғамбарларыңа айта барыңдар. Қатарыңа елшімді қосып жіберемін. Куәлік етемін, Алладан басқа тәңір жоқ. Ол – Алланың расулы. Одан мен үшін дұға етуін сұраңдар», – деді. Хабашстаннан шығып, Мәдинаға тарттық. Мені Пайғамбарымыз (с.а.с.) күтіп алып, құшақтап: «Хайбардың жеңісіне қуанайын ба, әлде Жағфардың келгеніне қуанайын ба?» – деп қуанышын жасыра алмады. Біздің Мәдинаға баруымыз Хайбар жеңісімен тұспа-тұс келген еді. Сосын Алла расулы тізе бүкті. Нәжашидің бізбен бірге келген елшісі: «Мына Жағфардан патшамыздың оларға қалай қарағанын сұра», – деді.

Жағфар: «Иә, бізге мынадай да мынадай жақсылық істеді. Кетерде бізге азық пен көлік берді. Алладан басқа илаһ жоқ екеніне, сіздің Алла расулы екендігіңізге куәлік етті», – деп болған жағдайдың бәрін баяндайды. «Сізден өзіне Алладан кешірім сұрап, дұға етуіңізді өтінді», – дейді. Сонда Алла расулы (с.а.с.) орнынан тұрып, дәрет алды да, үш рет «Уа, Алла тағалам, Нәжашиді кешіре гөр!» – деп дұға етті. Мұсылмандар бұл дұғаға «Әмин» десті. Сосын елшіні аттандырып тұрып: «Расулаллаһтың дұға еткенін патшаңа айта бар», – деді».

asyldin.kz