- НАСИХАТ
- ҚАРАЛДЫ: 1350
Өздері жеп қоятын...
Омар ибн Хаттаб (р.а.) баяғы надандық дәуірді есіне алса, кейде күліп, кейде жылайтын. «Жылайтын себебім, – дейді екен сұрағандарға, – ол кезде иісі араб халқы қыз баладан обадан бетер үркетін.
Омар ибн Хаттаб (р.а.) баяғы надандық дәуірді есіне алса, кейде күліп, кейде жылайтын. «Жылайтын себебім, – дейді екен сұрағандарға, – ол кезде иісі араб халқы қыз баладан обадан бетер үркетін.
Ертеде байлығы тасқан, өркөкірек бір патша өмір сүріпті. Сол кездегі дәстүр бойынша патшаның төсегін күнде бір күң келіп салуы тиіс екен.
Бірде Әбүл-Хайсам: – Менің кей көршілерім арақ ішеді. Осыларды ұстап беріп, бір жазалатсам ба екен? – дейді.
Әнәс (р.а.) келтірген риуаятта былай баяндалған:
Аббаситтер халифасы Харун Рашиттің заманында Бәһлүл деген өте тақуа кісі өмір сүріпті.
Көнеден келе жатқан риуаяттардың бірінде бір кісі түсінде Мұхаммед Пайғамбарымызды (ﷺ) көреді.